کد مطلب:275417 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:307
و لین قلبی لولی امرک
و لین قلبی لولی امرك.
[ صفحه 23]
ترجمه: و دلم را برای ولی امرت نرم و مهربان گردان.
شرح
شاید مقصود این باشد كه دلم را پذیرای امام زمان - علیه الصلاه و السلام - قرار ده. یعنی ایمان به امام زمان - علیه السلام - را در باطنم به وجود بیاور، و بعید نیست در كلمه لین نكته ای نهفته باشد و آن اینكه ایمان به وجود امام - علیه السلام - همراه با اشتیاق و مهر و محبت درخواست می گردد، و گر نه یك ایمان خشك و فاقد آثار در بعضی از دلها پیدا می شود. و لب كلام این است كه امام زمان شناسی و ایمان به آن حضرت عقل خاصی می خواهد و نوعی عنایت است. به یك حدیث عجیب و پر اسرار توجه كنیم: ابوخالد كابلی در ضمن یك حدیث مفصل از حضرت سید الساجدین علی بن الحسین - صلوات الله علیهما - نكته مهمی در وصف منتظران امام زمان - صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین - نقل می كند: یا ابا خالد ان اهل زمان غیبته القائلین بامامته و المنتظرین لظهوره، افضل من اهل كل زمان، لان الله تبارك و تعالی اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفه ما صارت به الغیبه عندهم بمنزله المشاهده، و جعلهم فی ذلك الزمان بمنزله المجاهدین بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله، بالسیف اولئك المخلصون حقا و شیعتنا صدقا، و الدعاه الی دین الله عز و جل سرا و جهرا). [1] .
[ صفحه 24]
ترجمه: ای اباخالد، به راستی اهل زمان غیبت امام دوازدهم كه قائل به امامت او و منتظر ظهورش هستند، از اهل هر زمانی با فضیلت ترند، زیرا خداوند تبارك و تعالی نوعی عقل و فهم و معرفت به آنان عطا فرموده كه به وسیله آن عقل و فهم خاص، غیبت نزد آنان به منزله مشاهده و رویت گردیده است. و خداوند آنان را در آن زمان همانند مردمی كه در ركاب رسول خدا - صلی الله علیه و آله - شمشیر می زدند قرار داده، آنان به حق مخلصانند و به راستی شیعیان ما هستند. و آنها هستند كه مردم را نهانی و آشكارا به سوی دین خدا می خوانند. در مضامین حدیث دقت كنیم: (من) در جمله اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفه برای تبعیض است، و نمی توان غیر از تبعیض معنای دیگری برای آن قائل شد. اگر امام - علیه السلام - می فرمود: اعطاهم العقول و الافهام فصارت الغیبه بها عندهم بمنزله المشاهده یعنی خداوند به آنان عقل ها و فهم ها ارزانی داشته پس به وسیله آن عقل ها و فهم ها غیبت نزد آنان مانند رویت شده، اگر تعبیر چنین می بود چه استفاده ای از آن می شد؟ و با تعبیر حقیقی امام كه نقل كردیم چه فرقی داشت؟ آیا جز این است كه تعبیر فرضی، مطلق عقل و فهم را وسیله امام زمان شناسی می داند؟ پس در این صورت همه نفوس جهان (جز مشتی مستضعف، یا ناتوان های ذهنی و فكری) باید امام زمان شناس باشند، در صورتی كه نه تنها همه نفوس جهان امام زمان شناس نیستند بلكه همه
[ صفحه 25]
مسلمان ها هم آن حضرت را نمی شناسند. بالاتر از این، حتی بعضی از علماء و اهل تتبع هم معرفتی به آن حضرت - آن گونه كه شاید و باید - ندارند، پس هر عقل و فهمی وسیله امام زمان شناسی نیست. بر می گردیم به تعبیر حقیقی امام - علیه السلام - و از آن (من تبعیض) یك دریا سود می بریم، و همان گونه كه گفتیم، می فهمیم كه عقل امام زمان شناسی عقل خاصی است، و امام زمان شناسی عنایت الهی است، وای بسا در اینجا اسراری باشد كه از عهده این اوراق خارج است. و الله یقول الحق و هو یهدی السبیل.
[ صفحه 23]
ترجمه: و دلم را برای ولی امرت نرم و مهربان گردان.
شرح
شاید مقصود این باشد كه دلم را پذیرای امام زمان - علیه الصلاه و السلام - قرار ده. یعنی ایمان به امام زمان - علیه السلام - را در باطنم به وجود بیاور، و بعید نیست در كلمه لین نكته ای نهفته باشد و آن اینكه ایمان به وجود امام - علیه السلام - همراه با اشتیاق و مهر و محبت درخواست می گردد، و گر نه یك ایمان خشك و فاقد آثار در بعضی از دلها پیدا می شود. و لب كلام این است كه امام زمان شناسی و ایمان به آن حضرت عقل خاصی می خواهد و نوعی عنایت است. به یك حدیث عجیب و پر اسرار توجه كنیم: ابوخالد كابلی در ضمن یك حدیث مفصل از حضرت سید الساجدین علی بن الحسین - صلوات الله علیهما - نكته مهمی در وصف منتظران امام زمان - صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین - نقل می كند: یا ابا خالد ان اهل زمان غیبته القائلین بامامته و المنتظرین لظهوره، افضل من اهل كل زمان، لان الله تبارك و تعالی اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفه ما صارت به الغیبه عندهم بمنزله المشاهده، و جعلهم فی ذلك الزمان بمنزله المجاهدین بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله، بالسیف اولئك المخلصون حقا و شیعتنا صدقا، و الدعاه الی دین الله عز و جل سرا و جهرا). [1] .
[ صفحه 24]
ترجمه: ای اباخالد، به راستی اهل زمان غیبت امام دوازدهم كه قائل به امامت او و منتظر ظهورش هستند، از اهل هر زمانی با فضیلت ترند، زیرا خداوند تبارك و تعالی نوعی عقل و فهم و معرفت به آنان عطا فرموده كه به وسیله آن عقل و فهم خاص، غیبت نزد آنان به منزله مشاهده و رویت گردیده است. و خداوند آنان را در آن زمان همانند مردمی كه در ركاب رسول خدا - صلی الله علیه و آله - شمشیر می زدند قرار داده، آنان به حق مخلصانند و به راستی شیعیان ما هستند. و آنها هستند كه مردم را نهانی و آشكارا به سوی دین خدا می خوانند. در مضامین حدیث دقت كنیم: (من) در جمله اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفه برای تبعیض است، و نمی توان غیر از تبعیض معنای دیگری برای آن قائل شد. اگر امام - علیه السلام - می فرمود: اعطاهم العقول و الافهام فصارت الغیبه بها عندهم بمنزله المشاهده یعنی خداوند به آنان عقل ها و فهم ها ارزانی داشته پس به وسیله آن عقل ها و فهم ها غیبت نزد آنان مانند رویت شده، اگر تعبیر چنین می بود چه استفاده ای از آن می شد؟ و با تعبیر حقیقی امام كه نقل كردیم چه فرقی داشت؟ آیا جز این است كه تعبیر فرضی، مطلق عقل و فهم را وسیله امام زمان شناسی می داند؟ پس در این صورت همه نفوس جهان (جز مشتی مستضعف، یا ناتوان های ذهنی و فكری) باید امام زمان شناس باشند، در صورتی كه نه تنها همه نفوس جهان امام زمان شناس نیستند بلكه همه
[ صفحه 25]
مسلمان ها هم آن حضرت را نمی شناسند. بالاتر از این، حتی بعضی از علماء و اهل تتبع هم معرفتی به آن حضرت - آن گونه كه شاید و باید - ندارند، پس هر عقل و فهمی وسیله امام زمان شناسی نیست. بر می گردیم به تعبیر حقیقی امام - علیه السلام - و از آن (من تبعیض) یك دریا سود می بریم، و همان گونه كه گفتیم، می فهمیم كه عقل امام زمان شناسی عقل خاصی است، و امام زمان شناسی عنایت الهی است، وای بسا در اینجا اسراری باشد كه از عهده این اوراق خارج است. و الله یقول الحق و هو یهدی السبیل.
[1] كمال الدين ط آخوندي. 320:1.